امروز دوباره دلم شکست

از همان جای قبلی!

کاش می شد آخر اسمت نقطه گذاشت تا دیگر شروع نشوی

کاش می شد فریاد بزنم: “پایان”

دلم خیلی گرفته

اینجا نمی توان به کسی نزدیک شد!

آدم ها از دور دوست داشتنی ترند….

نبودنت را ،

تـــــاب می آورم.

رفتن را ،

تحمـــــّل میکنم.

فراموش شدنم را ،

بــــاور میکنم.

امــــــا

فــــــراموش کردنــــــت

دیگر

کـــــا رِ مــــــن نــــــیست.

خسته از باور کردن هر آنچه به خوردم داده اند .

دست عروسک خواهرم را میگیرم و به زیر تختم میروم و با او درد و دل میکنم .

گاهی از چشم های خود افتادن ، از هر سقوطی بدتر است .

چای سرد شده ات را بالا بگیر و به این عروسک اعتماد کن .

او بی زبان تر از این حرف هاست که تو را لو دهد !

عجب دوره زمونه ای شده که به خاطر حفظ رفاقتت باید خیلی از حرفارو تو دلت نگه داری

تا حداقل کسی رو داشته باشی که بهش بگی رفیق،

مگه نه رفیق؟!!!

جواب یه حرفایی ، یه نفس عمیقه.

بذار تو دلت بمونه

این جوری قشنگ تره !

خداوندا

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم.

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را ، مبادا گم کنم اهداف زیبا را ،

دلم بین امید و نا امیدی می زند پرسه ، می کند فریاد می شود خسته….

مرا تنها تو نگذاری….

پزشکان اصطلاحاتی دارند

که ما نمی فهمیم.

ما دردهای داریم که آنها نمی فهمند.

نفهمی بد دردی است

خوش به حال دامپزشکان…. !

هوس کرده ام خوب نباشم،

شاید حالم را بپرسی !

آب نریختـــــم که برگردی!

آب ریختـــــم تـــا پاک شود

هر چه رد پای توست….

از زنـــدگی ام!

می دانی …

پزشکان که هیچ،

حتی مأموران “بازیافت ” هم

از این قـــلب شـــکسته، قـطع امید کرده اند!!!

دلم بهانه ات را می گیرد

چقدر امروز حس می کنم نبودنت را!!!

صدایت در گوشم می پیچد و من بی اختبار می گویم:

جانم ؟؟

مرا صدا کردی؟!!!

دل من پشت سرت کاسه آبی شد و ریخت

کی شود پیش قدمهای تو اسفند شوم

چقدر خوبه که بدونی یکی یه جایی داره

یه آهنگی رو فقط به یاد تو گوش می ده

لعنت به زندگی

که با زنجیر احساسم

مرا از درخت سکوت حلق آویز کرد!

گـــاهی بـاید به دور خـود یک دیــوار تنهایی کشید

نـه بـرای اینکه دیگران را از خـودت دور کنی نه….

بلکـه بـرای اینکه ببینی برای چه کسانی اهمیت داری که این دیوار را بشکنند!

نمی دانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند ،

می گویند حساسیت فصلی است ،

آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم.

در ازدحام این همه

یکـــے  بود یکـــے نبود

براے ما که هیچـــــــ وقت نبود

میترسم اینهمه حسی که دارم

یروز باعث بشه تنهام بذاری

میترسم خسته شی از عاشقی هام

نمیدونم تا کی طاقت میاری

گریه هر شب من شده عادت تنهایی

عشق تو,تو دل من شده باعث رسوایی

وای از تنهایـــــــــــی

قلب دیوونه من هنوزم دوست داره

همدم گریه من شب و این درو دیواره